Kliknij tutaj --> 🎮 jak wygląda królowa pszczół

Od samego początku jest oczkiem w głowie pozostałych pszczół. To najbardziej zadbana, dopieszczona i dopilnowana pszczoła. Karmiona jest mleczkiem pszczelim, ma własną świtę która ją karmi, czyści i dba o wszelkie potrzeby. Królowa potrafi dożyć sędziwego wieku 3-5 lat. Robotnica zimująca Szerszeń azjatycki. Występują we wschodniej Rosji Kraj Nadmorski ), Azji Południowej Południowo-Wschodniej. Są często spotykane w Japonii, występują także w Chinach i na Tajwanie. Długość ciała wynosi od 2,5 do 4,5 cm (królowe), rozpiętość skrzydeł sięga 7,6 cm. Ubarwienie czarne z pomarańczowo-żółtymi pasami. KRÓLOWEJ PSZCZÓŁ: najświeższe informacje, zdjęcia, video o KRÓLOWEJ PSZCZÓŁ; Tę pszczółkę, którą tu widzicie, zowią Kaczyński. Po co PiS-owi metafory? Królowa pszczół" to opowieść o tęsknocie za innym, lepszym życiem, o tym, jak wiele daje nie tyle osiąganie pewnych celów, ale samo dążenie do ich realizacji. Nowa powieść Katarzyny Krenz nie zaskakuje. Ale to dobrze. Znów dostajemy książkę utrzymaną w charakterystycznym dla pisarki klimacie. Królowa pszczół (Die Bienenkönigin) – baśń braci Grimm opublikowana w ich zbiorze Baśni w 1812 roku (tom 1, nr 62). Treść [edytuj | edytuj kod] Dwaj bracia wyruszyli w świat. Ponieważ długo nie wracali do domu, ich śladem wyruszył trzeci, najmłodszy, którego zwano pogardliwie Głuptaskiem. Rencontre Avec Joe Black Bande Annonce Vf. Użądlenia przez owady błonkoskrzydłe, takie jak pszczoła, osa, szerszeń czy trzmiel w około 90% przypadków wywołują tylko miejscowy obrzęk i zaczerwienienie, które mija w ciągu doby. U innych osób – do 17% wszystkich użądleń - może wywołać rozległą reakcję miejscową, natomiast 0,3 do 4% populacji narażone jest na niebezpieczną ogólną reakcję alergiczną, która może nawet doprowadzić do śmierci. Najbardziej zagrożone użądleniami przez błonkówki są osoby starsze obciążone innymi chorobami oraz małe dzieci o skłonnościach alergicznych, a także mieszkańcy terenów wiejskich. Największe niebezpieczeństwo mogą wywołać użądlenia w obrębie jamy ustnej i gardła oraz użądlenia wielokrotne. Charakterystyka owadów błonkoskrzydłych Owady błonkoskrzydłe z łac. Hymenoptera to rząd owadów występujących na całym świecie – szczególnie w strefie tropikalnej, z wyjątkiem rejonów polarnych. Do owadów błonkoskrzydłych zalicza się ponad 150 tys. gatunków. Często spotykanym określeniem tych owadów jest nazwa błonkówki. Owady błonkoskrzydłe posiadają dwie pary skrzydeł, ale osobniki żeńskie niektórych os i robotnice mrówek są bezskrzydłe. Ich rozmiary mogą być bardzo zróżnicowane – najmniejsze osobniki mają po kilka milimetrów, natomiast największe osiągają wielkość nawet kilku centymetrów. Błonkówki są owadami, które mają duże znaczenie dla człowieka. Wiele gatunków zapyla rośliny, jak np. pszczoły miodne. Natomiast inne np. osy mają wpływ na regulację liczebności szkodników w przyrodzie. Aktywność owadów błonkoskrzydłych rozpoczyna się wraz z pierwszymi ociepleniami i trwa aż do późnej jesieni. Niestety oprócz gigantycznej roli, jaką owady błonkoskrzydłe pełnią w przyrodzie, wiele z nich stanowi potencjalnie duże zagrożenie dla czlowieka ze względu na posiadanie przez nie żądła oraz wytwarzanie jadu. Pomimo, że atakują one wyłącznie w samoobronie, przypadki użądleń w sezonie letnim zdarzają się stosunkowo często. Do najbardziej popularnych owadów błonkoskrzydlych występujących w Polsce można zaliczyć pszczoły, osy, szerszenie oraz trzmiele i to właśnie użądlenia tych owadów są spotykane najczęściej w sezonie letnim. Jak wygląda pszczoła ? Pszczoła – najczęściej spotkać można pszczołę miodną o długości ciała od 13 do 15 mm (królowa ma około 25 mm). Tułów i odwłok pszczoły są pokryte gęstymi żółtawymi włoskami, a skrzydła mają charakterystyczne żyłki. Podczas lotu pszczoła może pokonać od 3 do 6 metrów lotu podczas 1 sekundy. W tym czasie wykonuje ruchy skrzydłami około 190 razy. Pszczoły żyją w doskonale zorganizowanych rojach. Ich społeczność składa się z robotnic, samców – trutni oraz królowej – matki. W jednym roju może znajdować się od 10 do 80 tysięcy owadów. Gniazda pszczele są zbudowane z kilku chrakterystycznych sześciokątnych plastrów. Współcześnie bardzo trudno spotkać je poza pasiekami. Może się zdarzyć, że pszczelarz zaniedba pasiekę i przegapi czas rojenia. Wtedy część pszczelej rodziny może wraz z matką opuścić ul i stworzyć swobodnie żyjącą społeczność na łące, przy lesie, w ogrodzie, zagnieżdżając się w opuszczonej dziupli bądź zagłębieniu skalnym. Podczas okresu zimowego pszczoly zimują w ulach tworząc w ich wnętrzach kłęby, gdzie potrafią utrzymać temperaturę nawet 25°C. Pszczoły miododajne dostarczają oprócz miodu wielu innych cennych surowców wykorzystywanych przez przemysł spożywczy i medyczny: mleczko pszczele, kit i wosk, a także jad. W ostatnich latach obserwuje się spadek populacji pszczół i ich wymieranie, co może skutkować zachwianiem równowagi ekologicznej. Z tego powodu należy chronić te niezwykle pożyteczne owady. Jak wygąda osa? Osa – pospolicie występujący inwazyjny gatunek owada, który osiąga długość ciała między 10 a 20 mm (królowa 25 mm) Ich ubarwienie jest w charakterystycznych czarno - żółtych barwach. Odwłok osy u nasady posiada znaczne przewężenie – to tak zwana "talia osy". Osy są drapieżnikami atakującymi inne owady, a także żywiącymi się owocami, czy sokami drzew. Zakładają gniazda w cichych i spokojnych miejscach, budując je z papieru własnej produkcji. Zwykle budują je w ziemi w opuszczonych norach małych ssaków. W gnieździe królowa składa jaja, a wylęgające się z nich robotnice karmią larwy i rozbudowują gniazdo, którego średnica ma zazwyczaj ok. 20 – 30 cm (największe mogą sięgać 100 cm). Osy mogą budować gniazda również w starych dziuplach drzew, w otworach w murach, w elementach dachu lub innych dogodnych otworach w budynku. Na przełomie kwietnia i maja królowe tworzą kolonie, których największy rozwój następuje po trzech miesiącach. Osy są najbardziej aktywne w ciągu dnia, natomiast wieczory spędzają w gnieździe. Późną jesienią owady opuszczają swoje gniazda. Jak wygląda szerszeń? Szerszeń – to największy gatunek osowatych występujący w Europie Środkowej. Może osiągać długość około 25 mm (królowa 35 mm). Jego tułów ma zabarwienie czarno – rude, natomiast odwłok jest żółty w czarne pasy. Szerszenie najczęściej można spotkać w pobliżu terenów zasiedlonych przez człowieka, gdzie budują gniazda w dziuplach drzew, opuszczonych ulach, norach podziemnych, pod okapami w dachach budynków i zagłębieniach w ścianach. Tak jak osy zakładają kolonie i budują gniazda. Jak wygląda trzmiel? Trzmiel – to pszczoła właściwa, która tworzy sezonowe gniazda niewielkiej wielkości, umiejscowione pod ziemią, pod kamieniem. Ich rój składa się z nie więcej niż kilkuset osobników. W gnieździe się rozmnażają, by pod koniec lata je opuścić. Charakterystyka użądleń przez owady błonkoskrzydłe Pszczoła i trzmiel – użądlić może tylko samica, która po użądleniu ginie zostawiając w skórze ofiary fragment odwłoka z żądłem. Jego specjalna budowa i działanie sprawia dalsze zagłębianie się w skórę i stopniowe uwalnianie pozostałego jadu, którego ilość może być nawet 20-krotnie większa niż w przypadku pojedynczego użądlenia przez osę lub szerszenia, dlatego ważne jest jak najszybsze usunięcie żądła ze skóry. W miejscu użądlenia może pojawić się nieprzyjemny obrzęk. Jad pszczoły jest niebezpieczny tylko dla osób na niego uczulonych lub w przypadku wielu użądleń. Zagrożenie życia u dorosłego człowieka, u którego nie występuje reakcja alergiczna na jad pszczoły pojawia się w momencie około stu użądleń przez te owady. Osa – w przeciwieństwie do pszczoły osa może użądlić wielokrotnie swoją ofiarę. Użądlenie to jest bolesne, ale niebezpieczne tylko dla osób uczulonych na jad osy. Szerszeń – podobnie jak osa może użądlić swoją ofiarę kilukrotnie. Jad szerszeniu zawiera większą dawkę toksyn niż u innych owadów, dlatego użądlenie zazwycza wywołuje silny ból, zaczerwienienie i obrzęk, a u osób uczulonych może pojawić się wstrząs anafilaktyczny. Domowe sposoby na użądlenia owadów W zdecydowanej większości przypadków użądleń przez owady błonkoskrzydłe nie ma konieczności korzystania z pomocy medycznej. Doskonale można sobie poradzić w warunkach domowych. Chcąc pomóc użądlonej osobie można przemyć miejsce użądlenia środkiem do dezynfekcji i w przypadku użądlenia przez pszczołę należy jak najszybciej usunąć żądło. Ważne jest aby podczas wykonywania tej czynności nie wycisnąć jeszcze więcej jadu z pozostawionego żądła. Aby tego uniknąć należy przede wszystkim zachować dużą ostrożność. Nie wolno naciskać ani wyciskać żądła palcami, ponieważ w ten sposób można je wepchnąć jeszcze głębiej. Najlepiej delikatnie podważyć je igłą lub pęsetą i ostrożnie wyciągnąć. Następnie należy zdezynfekować miejsce po użądleniu i przez około godzinę obserwować skórę. Ponadto osobę użądloną przez owada powinno się jak najszybciej zabrać w miejsce zacienione i umieścić ją w pozycji leżącej. W żadnym wypadku nie wolno pozostawiać takiej osoby samej. Dodatkowo można podać środek przeciwbólowy, uspokajający, przeciwzapalny lub antyhistaminowy. Jeśli użądlenie nastąpiło w kończynę zaleca się uniesienie jej do góry w celu zmniejszenia obrzęku. Bezpośrednie miejsce wkłucia można obłożyć zimnym kompresem z dodatkiem kwaśnej wody, przetrzeć octem lub przyłożyć plaster cebuli. W sytuacjach szczególnie niebezpiecznych, do których należy użądlenie w nasadę języka lub usta, co grozić może nawet uduszeniem, można rozpuścić w ustach łyżeczkę soli kuchennej, co pomoże wypłukać jad z rany. Zabieg ten można powtórzyć. Pomocne może okazać się również ssanie kostki lodu i popijanie bardzo zimnych napojów. W sytuacji użądlenia w gałkę oczną, należy niezwłocznie przepłukać oko pod bieżącą wodą w celu wypłukania z niego jadu. Następnie wskazane jest zakroplenie oka roztworem kortyzonu. W przypadku silnego pożądlenia mogą wystąpić stany omdlenia oraz wymioty, które wiążą się z ryzykiem wystąpienia zapaści, a nawet śmierci. Bardzo niebezpieczne jest też użądlenie w środku jamy ustnej lub gardło. W takich sytuacjach niezwłocznie należy skorzystać z pomocy lekarskiej. Osoby uczulone na jad owadów powinny zawsze mieć przy sobie zestaw z adrenaliną do samodzielnej aplikacji, aby uniknąć silnej reakcji alergicznej. Niebezpieczne reakcje alergiczne na jad owadów W jadzie owadów błonkoskrzydłych są zawarte peptydy, które przy jednorazowych użądleniach nie wywołują znaczących problemów, natomiast w przypadku użądleń wielokrotnych mogą wpływać w sposób toksyczny na krwinki czerwone, mięsień sercowy i komórki nerwowe człowieka. Rozróżnia się 4 stopnie reakcji alergicznych na ukąszenia ze względu na intensywność objawów: 1 stopień – charakteryzuje się wystąpieniem swędzenia, zaczerwienienia i obrzęku w miejscu ukąszenia i jego okolicach; 2 stopień – pojawiają się objawy 1 stopnia plus dodatkowo dolegliwości ze strony układu pokarmowego typy wymioty, biegunka; 3 stopień – występują objawy 1 i 2 stopnia oraz problemy ze strony układu oddechowego: trudności z oddychaniem i duszności; 4 stopień – oprócz objawów 1, 2 i 3 stopnia może wystąpić kołatanie serca, krótkotrwała utrata przytomności, zawroty głowy, nadmierne pocenie się i zimne dreszcze oraz może pojawić się wstrząs anafilaktyczny. W tym miejscu należy podkreślić, że nie wszystkie objawy z danego stopnia muszą wystąpić jednocześnie. Ponadto reakcja alergiczna nie musi wystąpić natychmiastowo po użądleniu. Może pojawić się po kilku minutach lub kilku godzinach od momentu użądlenia. Jest bardzo dużym zagrożeniem zwłaszcza dla osób, które miały juz w przeszłości kontakt z jadem owadów i wywołał on u nich reakcję alergiczną. Szacuje się, że wtórny kontakt z jadem owadów błonkoskrzydłych zwiększa nawet do 60% ryzyko wystąpienia podobnej lub dużo cięższej reakcji alergicznej. Postępowanie podczas wystąpienia reakcji alergicznych po użądleniu W przypadku wystąpienia objawów 1 stopnia lub podwyższonej temperatury ciała należy skontaktować się z lekarzem pierwszego kontaktu. To lekarz powinien zadecydować, czy wystarczy obserwacja użądlonej osoby w warunkach domowych, czy szpitalnych, ponieważ istnieje ryzyko, że objawy te z upływem czasu mogą ulec nasileniu. W przypadku pojawienia się wymiotów i bezwzględnie w momencie zaobserwowania objawów charakterystycznych dla 3 i 4 stopnia, należy natychmiast przewieźć poszkodowaną osobę do szpitala. Sytuacje zwiększające ryzyko użądlenia Warto zapamiętać, że wzrost agresywności owadów błonkoskrzydłych wzrasta wraz z ich liczebnością oraz wzrostem temperatury. Ponadto najczęściej mogą atakować w sytuacjach, w których czują się zagrożone np. gdy ich gniazdo jest niszczone. W takich przypadkach intruz może zostać zaatakowany nawet całym rojem. Poza tym rozdrażniają je gwałtowne ruchy ludzi lub zwierząt, zapach perfum, kosmetyków i alkoholu, natomiast wabi je zapach jedzenia (zwłaszcza słodkiego) oraz jaskrawe bądź ciemne zabarwienie ubrania. Do najczęstszych sytuacji, w których owady błonkosrzydłe mogą przystąpić do ataku, należą: spożywanie jedzenia i picia na świeżym powietrzu np. na tarasie, w ogrodzie, na łące; chodzenie na boso bądź w odkrytym obuwiu po parku, lesie, ogrodzie; wykonywanie typowo ogrodowycvh prac np. przycinanie żywopłotów, zbieranie kwiatów, koszenie trawy; aktywność sportowa na świeżym powietrzu; umiejsowienie pasiek lub dzikich gniazd w pobliżu zabudowań o charakterze mieszkalnym; zbytnie zbliżanie się do gniazd owadów; zbyt bliska obecność w pobliżu uli podczas zbierania miodu przez owady; usuwanie gniazd owadów. Zapobieganie użądleniom przez owady błonkoskrzydłe Aby uniknąć nieprzyjemnych i często niebezpiecznych użądleń przez owady błonkoskrzydłe należy : unikać stosowania perfum i intensywnie pachnących kremów, szamponów, dezodorantów przed wybraniem się w okolice, gdzie mogą przebywać owady błonkoskrzydłe; unikać jaskrawych lub bardzo ciemnych ubrań podczas spacerów; zachować spokój i powstrzymać się przed wykonywaniem gwałtownych ruchów w pobliżu owadów; szczególnie uważać podczas jedzenia i picia słodkich napojów na świeżym powietrzu; w przypadku ataku przede wszystkim zasłonić głowę i szyję i starać się jak najbardziej odsunąć z zagrożonego terenu, najlepiej w miejsce zacienione i znajdujące się w bezpiecznej odległości od gniazda; w przypadku wplątania się owada we włosy najlepiej wyczesać go grzebieniem; w przypadku dostania się owada do zamkniętego pomieszczenia, otworzyć okno lub drzwi i pozwolić mu swobodnie wylecieć; szczelnie zamykać kosze ze śmieciami; unikać samodzielnego usuwania gniazd owadów błonkoskrzydłych zwłaszcza bez posiadania odpowiedniej wiedzy i środków ochrony osobistej. Na zdjęciu: matka pszczela wygryzająca się z matecznika. Źródło zdjęcia: matka pszczela rozwój matki pszczelej jajo matki pszczelej jajo pszczele miseczka matecznikowa matecznik larwa poczwarka Jajo matki pszczelej na pierwszy rzut oka niczym nie różni się od jaja, z którego ma się wykluć zwykła robotnica. Jaja są takie same, inne jest natomiast ich wnętrze, czyli komórki zwane jajo pszczele zawiera taką sama informację genetyczną, bez względu jaka forma ma się z niej wykluć. Jajo przyszłej matki znajduje się w wyspecjalizowanej komórce nazywanej miseczką matecznikową. Jest ona zalewana przez robotnice mleczkiem pszczelim w dużo większej ilości niż wtedy, gdy ma się z jaja wykluć zwykła pszczoła. Ta duża ilość mleczka niejako predysponuje jajo do rozwoju w kierunku matki pszczelej. W jaju matka pszczela znajduje się przez trzy dni, potem na pięć dni przechodzi w stadium larwy. Ostatnie stadium – poczwarki, trwa drugie osiem przypadku matki pszczelej duże znaczenie ma temperatura otoczenia, w jakim jajo przebywa. Optymalna temperatura ma dość wąskie widełki – od 34,5 do 35 stopni Celsjusza. Matki, jak widać, potrzebują ciepła i wtedy rozwijają się najszybciej. Stadium poczwarki trwa wtedy dokładnie osiem dni. Jeśli temperatura otoczenia jest niższa, stadium to może wydłużyć się nawet do 10 dni. Jak na razie nie ustalono, czy dłuższy czas przebywania w mateczniku powoduje jakieś uszczerbki w budowie i fizjologii matki, jednak pszczelarze wolą dmuchać na zimne i pilnować właściwej 16 dniach matka pszczela jest w pełni wykształcona i może wyjść z matecznika. W tym celu odgryza jego zasklep przy użyciu ostrych żuwaczek. Czasem nawet nie musi się wygryzać – zdarza się, że pod naporem masy świeżo wykształconej królowej wieko odpada na podstawie:Werner Gekeler, Pszczoły. Poradnik hodowcy, Wydawnictwo RM, Warszawa 2014, s. 11 Jak rozwija się matka pszczela?Jajo matki pszczelej na pierwszy rzut oka niczym nie różni się od jaja, z którego ma się wykluć zwykła robotnica. Jaja są takie same, inne jest natomiast ich wnętrze, czyli komórki zwane jajo pszczele zawiera taką sama informację genetyczną, bez względu jaka forma ma się z niej wykluć. Jajo przyszłej matki znajduje się w wyspecjalizowanej komórce nazywanej miseczką matecznikową. Jest ona zalewana przez robotnice mleczkiem pszczelim w dużo większej ilości niż wtedym, gdy ma się z jaja wykluć zwykła pszczoła. Ta duża ilość mleczka niejako predysponuje jajo do rozwoju w kierunku matki pszczelej. W jaju matka pszczela znajduje się przez trzy dni, potem na pięć dni przechodzi w stadium larwa. Ostatnie stadium – poczwarki, trwa drugie osiem przypadku matki pszczelej duże znaczenie ma temperatura otoczenia, w jakim jajo przebywa. Optymalna temperatura ma dość wąskie widełki – od 34,5 do 35 stopni Celsjusza. Matki, jak widać, potrzebują ciepła i wtedy rozwijają się najszybciej. Stadium poczwarki trwa wtedy dokładnie osiem dni. Jeśli temperatura otoczenia jest niższa, stadium to może wydłużyć się nawet do 10 dni. Jak na razie nie ustalono, czy dłuższy czas przebywania w mateczniku powoduje jakieś uszczerbki w budowie i fizjologii matki, jednak pszczelarze wolą dmuchać na zimne i pilnować właściwej 16 dniach matka pszczela jest w pełni wykształcona i może wyjść z matecznika. W tym celu odgryza jego zasklep przy użyciu ostrych żuwaczek. Czasem nawet nie musi się wygryzać – zdarza się, że pod naporem masy świeżo wykształconej królowej wieko odpada na podstawie:Werner Gekeler, Pszczoły. Poradnik hodowcy, Wydawnictwo RM, Warszawa 2014, s. 11 Anna Celińska Autorka tekstów Dziennikarz z wykształcenia, zawodu i pasji. Żaden temat nie jest jej obcy, a pszczoły z artykułu na artykuł uwielbia coraz bardziej. Na wrzuca teksty według najważniejszego klucza – informować, radzić, wyjaśniać to, co ważne dla Was. Bo bez czytelnika nie miałoby sensu pisanie. Zobacz wszystkie artykuły tego autora Liczba wyświetleń artykułu: 54640 Komentarze z forum pszczelarskiego Nikt jeszcze nie skomentował tego artykułu. Bądź pierwszy i weź udział w dyskusji! Pszczoła jest owadem z rodziny pszczołowatych (Apidae). W Polsce możemy spotkać najczęściej pszczołę miodną, choć sporo jest także innych gatunków tego pożytecznego owada. Często jest mylona z osą, w związku z czym bywa traktowana jak uciążliwa i denerwująca. Pszczoły są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania ekosystemu, dają miód i zapylają rośliny. Co warto wiedzieć na ich temat, czy są niebezpieczne i jak postąpić w przypadku użądlenia? spis treści 1. Co to jest pszczoła? Praca pszczół w ulu Zdolności komunikacyjne pszczół Temperatura ciała pszczół Żądło pszczoły 2. Gatunki pszczół Pszczoła miodna Pszczoła olbrzymia Pszczoła karłowata 3. Królowa pszczół Nowa królowa pszczół Śmierć królowej pszczół 4. Miód pszczeli 5. Użądlenie przez pszczołę Wstrząs anafilaktyczny po użądleniu przez pszczołę Usunięcie żądła pszczoły 6. Masowe ginięcie pszczoły miodnej 7. Czym różni się pszczoła od osy? rozwiń Zobacz film: "Pogrzeb pszczoły? Wytłumaczenie jest trochę bardziej prozaiczne" 1. Co to jest pszczoła? Pszczoła to owad z rodziny pszczołowatych (Apidae), który powstał z form, żywiących się pokarmem zwierzęcym. Obecnie wszystkie pszczoły jedzą pokarm roślinny, źródłem białka jest pyłek, a węglowodanów - nektar. Patrząc powierzchownie działania pszczół są niezorganizowane i chaotyczne, jednakże tak naprawdę żyją one w świetnie zorganizowanym społeczeństwie, które rządzi się swoimi prawami, mają swoje reguły i określone schematy. Praca pszczół w ulu Pszczoły miodne dzielą swoją pracę ze względu na na wiek: jedno-dwudniowe pszczoły głównie czyszczą plastry, w których się urodziły oraz zapewniają ciepło swemu potomstwu, pszczoły trzy-pięciodniowe karmią starsze larwy, pszczoły żyjące od sześciu do jedenastu dni karmią najmłodsze larwy, pszczoły dwunasto-siedemnastodniowe zajmują się produkcją wosku, przynoszą pożywienie i budują plastry, pszczoły mające od osiemnastu do dwudziestu jeden dni chronią wejścia do ula, pełnią wartę, najstarsze pszczoły, żyjące od 22 dni do swojej śmierci (zwykle umierają około 40-45 dnia życia) latają, zbierając nektar, wodę, pyłki oraz inne niezbędne produkty. Zdolności komunikacyjne pszczół Co ciekawe, naukowcy doszli do intersujących wniosków analizując specyficzny taniec pszczół - w taki własnie sposób te pożyteczne owady komunikują się ze sobą w codziennych sprawach, dotyczących pożywienia i gniazda. Przeprowadzony został eksperyment, podczas którego źródło pożywienia znajdowało się tylko w jednym miejscu, daleko za górą. Pszczoły nie miały możliwości pokonać tej odległości, jednak podczas komunikacji w sprawie jedzenia, przekazywały sobie informację, że jest ono właśnie za górą, pokazując sobie kąt, jakiego trzeba użyć, aby do niego dotrzeć. Następne badania wykazały, że owady te podczas poszukiwań jedzenia potrafią wziąć pod uwagę okrągły kształt planety i uwzględnić go w swoim tańcu. Ponadto posiadając wiedzę o potrzebnych kątach, komunikują sobie nawzajem informacje, jak w daleko w określonym kierunku będą musiały się udać. Temperatura ciała pszczół Pszczoła jest owadem zimnokrwistym, jednak w odróżnieniu od innych zwierząt posiada zdolność do wytwarzania ciepła przez wibrację swojego ciała. Temperatura latającej pszczoły wynosi około 55 stopni Celsjusza, jednak gdy zmoknie w zimnym deszczu może stracić możliwość latania. W normalnych warunkach pszczoła utrzymuje temperaturę na poziomie 36 stopni. Żądło pszczoły U samic modyfikacji uległy narządy rozrodcze, w wyniku której powstało żądło jako narząd obronny. Jest zlokalizowane na końcu odwłoka i może w przypadku zagrożenia zostać wprowadzone do ciała innego zwierzęcia lub człowieka. Żądło to jest zakończone haczykami, po ukąszeniu wbijają się one w skórę, w skutek czego pszczoła ma trudności, aby je wyciągnąć. O ile po użądleniu bezkręgowca o miękkim ciele pszczoła nie odczuje żadnych skutków ubocznych, o tyle użądlenie większego zwierzęcia zwykle kończy się dla pszczoły śmiercią - nie mogąc wyciągnąć żądła ginie, rozrywając swoje narządy wewnętrzne. 2. Gatunki pszczół Pszczoła jest owadem z rodziny pszczołowatych. Unosi się w powietrzu dzięki swoim skrzydłom, zbudowanym z przezroczystej błonki. W naszym kraju możemy spotkać prawie pięćset gatunków tych owadów. Najbardziej pożyteczna jest pszczoła miodna, żyjąca wraz z innymi w tzw. rojach. W jednym roju może znajdować nawet do 100 tysięcy pszczół. W każdym z nich żyją tysiące robotnic, setki trutni oraz jedna królowa. Każda pszczoła należąca do plemienia Apini wytwarza miód. Najbardziej ekspansywnym i jednocześnie najbardziej znanym jest pszczoła miodna, która żyje w Europie, gdzie została udomowiona, jak również w Ameryce, Afryce, Nowej Zelandii i Australii. Inne gatunki pszczół, na przykład pszczoła karłowa lub pszczoła olbrzymia żyją na dziko w Azji, Ameryce Południowej oraz Afryce. Pszczoła miodna Jeden z najlepiej znanych owadów, pzechnie uważana za zwierzę domowe. Wraz z innymi osobnikami tego gatunku tworzy społeczeństwo - w jednym gnieździe może ich żyć nawet 80 tysięcy, gdzie każdy pełni swoją rolę i ma zadania do wykonania. Na czele roju stoi zawsze królowa, która składa jaja. Często nazywana jest matką, gdyż tylko ona składa jaja w konkretnej społeczności. Ta, która ma zostać w przyszłości królową, dłużej jest karmiona mleczkiem niż inne osobniki. Razem z królową żyją także trutnie, wylęgające się z niezapłodnionych jaj - pełnią funkcję prokreacyjną. Najliczniejszą grupę stanowią robotnice samice, nie posiadające zdolności rozrodu. Ich główne zadania to czyszczenie ula, zbieranie pyłku. Możemy dostrzec różnice w wyglądzie poszczególnych pszczół - inaczej wygląda robotnica, inaczej truteń, a jeszcze inaczej królowa. Ta ostatnia jest największa, posiada długość 17-20 milimetrów, po środku plasują się trutnie - 14 do 16 milimetrów. Najmniejsze są robotnice, osiągające 13 do 15 milimetrów długości. Ciało każdej pszczoły pokryte jest drobnymi włoskami. Na tylnych odnóżach posiada koszyczek, do którego zaczesywany jest zbierany przez nią pyłek. Aparat gębowy gryząco-liżący umożliwia pszczole zbieranie nektaru. Pszczoła miodna jest rozprzestrzeniona na całym świecie, jednak większość jej populacji obecnie jest hodowana przez ludzi. Pszczoły zapylają owadopylne rośliny, dzięki czemu powstają owoce i kwiaty. Pszczoła olbrzymia Odmiana ta występuje w południowej oraz południowo-wschodniej Azji. Królowa tego gatunku ma około 23 milimetry długości, trutnie mniej więcej 17 milimetrów a robotnice około 19 milimetrów. Wyglądem różni się od znanej nam dobrze pszczoły miodnej. Błony w skrzydłach pszczoły olbrzymiej są ciemniejsze, gładsze, mniej krępe, również paski na ich ciałach mają inny układ. Pszczoły tego gatunku atakują zwykle całym rojem, mogą gonić napastnika nawet przez wiele kilometrów. W ich woreczkach jadowych jest więcej jadu niż u pszczoły miodnej. Pszczoła olbrzymia produkuje czarny miód. Pszczoła karłowata Pszczoła karłowata występuje w południowej Azji, w strefie klimatu tropikalnego. Robotnica tego gatunku posiada jaskrawe ubarwienie. W niewielkim stopniu jest udomowiona. Pszczoły karłowate różnią się wielkością, która jest zmienna w zależności od położenia geograficznego - osobniki żyjące na północy są większe od pszczół karłowatych z południa. Pszczoła karłowata jest z natury bojaźliwa i łagodna, lata bardzo szybko, na niewielkie jednak odległości, gdy atakuje wydaje charakterystyczne dźwięki. Gniazdo tej pszczoły można spotkać w zaroślach lub na konarach drzew, w przytwierdzonym plastrze o powierzchni około 5 dm. W głównej części plastra znajdują się komórki pszczele, u dołu trutowe. Miód tych pszczół jest gromadzony w głęboko położonych komórkach dobrze rozbudowanej części plastra, znajdującej się u góry. 3. Królowa pszczół Larwa pszczelej królowej jest identyczna jak larwa robotnicy. Kod genetyczny jest również taki sam jak u robotnic. Tym co ją odróżnia od innych pszczół jest wychowanie. Larwa pszczoły królowej rozwija się w mateczniku, w którym stopniowo przepoczwarza się w dorosłą królową, jest karmiona specjalnym mleczkiem. Początkowo jajeczko złożone na dnie komórki przemienia się w larwę w ciągu trzech dni. Przy odpowiedniej temperaturze - około 34,5 do 35 stopni stadium poczwarki trwa osiem dni. Królowa, rozwijająca się specjalnej komórce o kształcie sopla, przeistacza się w dorosłą matkę, która przegryza woskowy zasklep i przedostaje się na zewnątrz kokonu. Nowa królowa pszczół Jeśli rój staje się zbyt zatłoczony, pszczoły podejmują działania, aby stworzyć nową królową. Wygląda to następująco: pierwszym etapem jest budowa nowych 20 komórek, obecna królowa w każdej komórce składa jaja, jedna z młodych pszczół karmi młodą larwę specjalnym mleczkiem, a także powiększa komórkę do osiągnięcia średnicy 25 milimetrów, po dziewięciu dniach od połogu, pierwsza komórka matki uszczelniana jest woskiem, duży rój opuszcza ul prowadzony przez stare pszczoły, poprzednia królowa głoduje, dzięki czemu jest lżejsza i zdolna do lotu, po upływie 8 dni poprzednia królowa zostawia swoją komórkę oraz wybiera sobie mały rój, bądź opuszcza ul, aby założyć swój własny, może też potencjalne królowe zabić poprzez zaklejenie ich woskiem i pozostać jedyną królową, w kolejnym etapie młoda królowa pszczół lata w otoczeniu i zdobywa orientację, młoda królowa wykonuje kilka godowych lotów, wybierając z pośród 20 trutni, którzy zaraz po godach umrą, po trzech dniach zapłodniona królowa składa jaja (około 2000 na dzień), z niezapłodnionych powstają trutnie, z zapłodnionych zaś robotnice, królowa przynajmniej rok pozostaje z kolonią, nim będzie na tyle dojrzała, aby założyć własną, może przeżyć nawet do pięciu lat. Śmierć królowej pszczół Pszczoły potrafią przewidzieć, kiedy ich królowa umrze, gdyż przestają wtedy odczuwać jej feromony. Jeśli jej śmierć jest przedwczesna, robotnice robią wszystko, aby powstała nowa królowa z istniejących juz larw. Królowa może powstać z larwy nie starszej niż 3 dni. Zmiana królowej wpływa na sposób zachowania oraz osobowości pszczelej kolonii. Hodowcy pszczół korzystają z tego, aby mieć kontrolę nad nadmierną rojliwością bądź agresywnością pszczół. 4. Miód pszczeli Pszczoły miodne żywią się pyłkiem kwiatów oraz nektarem, które zbieraje. Posiadają specjalne koszyczki, służące do przenoszenia i przechowywania pyłku. W taki sposób zapylają rośliny owadopylne, jak na przykład owocowe drzewka. Aby uzyskać nektar na jeden kilogram miodu około 4 miliony kwiatów musi zostać przez nie odwiedzone. Miód powstaje w wyniku zbierania nektaru z kwiatów i łączenia go ze śliną, a dokładniej z jej enzymami. Następnie przechowują go w sześciokątnych plastrach z wosku, aż zawartość wody w nich spadnie poniżej 17%. Gdy nektar osiągnie odpowiednie wskaźniki robotnice zabezpieczają go, aby można było z niego skorzystać, na przykład w zimie. Pszczoły miodne odgrywają ogromna rolę w zapylaniu, ze względu na liczność ich rojów. Cecha charakterystyczną dla nich jest tzw. wierność kwiatowa, która polega na skupianiu się na zapyleniu wybranego obszaru, np. sadów owocowych, gryki, malin, pól rzepakowych. Pszczoły miodne oprócz miodu wytwarzają też wosk, propolis, mleczko pszczele i pyłek kwiatowy. Wszystkie te substancje posiadają właściwości lecznicze i są wykorzystwane przez ludzi. 5. Użądlenie przez pszczołę Pszczoły są z natury spokojne, jednak gdy zostaną rozdrażnione mogą przypuścić atak, żądląc napastnika. Samice na końcu odwłoku posiadają żądło, którego używają głównie do walki z innymi pszczołami. Istnieje odmiana afrykańska pszczoły miodnej, która jest bardzo agresywna i nie bez powodu jest nazywana pszczelim zabójcą. Samo przebywanie w otoczeniu gniazda może być powodem do ataku. Pszczeli jad nie jest niebezpieczny dla zdrowych osób, użądlenie powoduje tylko obrzęk, jednak może stanowić zagrożenie życia i zdrowia dla osób uczulonych na pszczeli jad. W takiej sytuacji może dojść do wstrząsu anafilaktycznego. U zdrowych osób zaś zagrożeniem dla życia może być około sto użądleń pszczół. Użądlenie może też być niebezpieczne dla zdrowych osób, jeśli pszczoła użądli w okolice gardła, szyi, nosa lub jamy ustnej, jest to wskazanie do wezwania pogotowia. Obrzęk, który pojawi się po użądleniu, może znacznie utrudnić oddychanie. Wstrząs anafilaktyczny po użądleniu przez pszczołę Jak wyżej wspomniano, użądlenie pszczoły może spowodować gwałtowną reakcję alergiczną, która pojawia się po użądleniu uczulonej na jad pszczeli osoby. Wstrząs taki jest bezpośrednim zagrożeniem życia, w takiej sytuacji powinno się jak najszybciej podać poszkodowanemu zastrzyk z adrenaliny. Jeśli posiadamy wiedzę, że jesteśmy uczuleni warto nosić zawsze ze sobą ampułkostrzykawkę z tym lekiem. Jeśli nie posiadamy adrenaliny, powinniśmy niezwłocznie wezwać pogotowie ratunkowe. Usunięcie żądła pszczoły Po użądleniu powinniśmy bez zwłoki usunąć żądło, lecz należy to zrobić podważając je, a nie ściskając (na przykład pęsetą) - moglibyśmy wtedy wycisnąć jad, znajdujący się w jadowym woreczku. Powinniśmy obserwować użądloną osobę przez pewien okres, nawet gdy nie jest uczulona, a gdyby pojawiła się duszność lub wysypka - od razu zgłaszać się na pogotowie. Ból i obrzęk po użądleniu można łagodzić, przykładając w to miejsce lód, kawałek cebuli lub okłady z sody oczyszczonej. 6. Masowe ginięcie pszczoły miodnej Populacja pszczoły miodnej w ostatnich latach znacząco się zmniejszyła. Syndrom ten ma swoją nazwę - CCD (ang. Colony Collapse Disorder). Objawia się on masowym wymieraniem pszczół lotnych, co skutkuje wyginięciem calych rodzin pszczelich. Wśród przyczyn CCD może wymienić: globalne ocieplenie, wzrost urbanizacji, pasożyty, spadek odporności pszczół, duża ilość stosowanych pestycydów podczas kwitnięcia roślin, zwiększona rezygnacja hodowców w prowadzeniu uli, wirus izraelskiego paraliżu pszczół. Śledząc ostatnie badania, jeśli obecne tendencje utrzymają się pszczoła może całkiem wyginąć do 2035 roku. Ostatnimi czasy zwiększone wymieranie populacji pszczół zauważono w Europie Zachodniej oraz w USA, jedna były takie sygnały już wcześniej - pierwsze wzmianki na ten temat pojawiały się w latach 90. XX wieku. Nie do końca jednak znana była przyczyna tego zjawiska, tłumaczono je "tajemniczą chorobą", lub "chorobą, która powoduje znikanie". Do 2007 roku komercyjni pszczelarze informowali o wielkich stratach wśród pszczół - 30 do 90% populacji. Oprócz USA, zjawisko to zostało odnotowane w Europie, gdzie w 2010 roku zauważono spadek populacji pszczół na poziomie 50%. Zjawisko to niesie za sobą poważne konsekwencje, głównie są to straty w produkcji owoców, warzyw i roślin oleistych. Jako skutek wymierania pszczół można wymienić też nagły spadek liczby owadów, które wytwarzają miód, oraz brak warunków na reprodukcję gatunków roślin żyjących dziko. Pozytywne jest to, że coraz częściej widzimy, jak ważne są pszczoły dla naszego życia. Ostatnimi czasy powstał nowy trend - miejskie pszczelarstwo. Polega on na tym, że w centrum dużych miast stawiane są ule, które pojawiają się na dachach różnych budynków, np. hoteli, instytucji rządowych czy teatrów. 7. Czym różni się pszczoła od osy? Pszczoła i osa, choć wizualnie dość podobne, różnią się znacznie od siebie. Ciało pszczoły jest krępe oraz pokryte gęsto żółtymi włosami (zależnie od gatunku, pokrywają cale ciało lub jego część). Pszczoła jest też ciemniejsza od osy, ma mniej zauważalne zwężenie między odwłokiem, a tułowiem. Osa jest smuklejsza, dłuższa (do 25 milimetrów) i dużo mniej owłosiona. Osa nie jest wyposażona w specjalny koszyczek, który posiada pszczoła miodna, ponieważ nie zbiera pyłków i nektaru, a także nie produkuje miodu. Osa, w odróżnieniu od pszczoły, żywi się oprócz pokarmu roślinnego również zwierzęcym, dlatego bardzo często możemy spotkać ją w pobliżu słodyczy, słodkich napojów i ciastek. Pszczoły mają spokojną naturę, dopiero po rozdrażnieniu mogą zaatakować, natomiast osy są dużo bardziej agresywne i mogą użądlić bez żadnego powodu. Przeciwnie do pszczoły, osa może zaatakować wielokrotnie, ponieważ jej żądło jest gładkie i bez problemu może je wyjąć, nie uszkadzając przy tym swojego organizmu. Pszczoła swoje gniazdo buduje zwykle nad ziemią, na drzewie, osy zaś na ziemi lub pod nią. Pszczoły zawsze żyją razem, w grupie, osy zaś czasem samotnie. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy Naturalnie macica pszczoły jest głównym owadem w każdym ulu. Jednak w praktyce dość często zdarza się, że macica jest niepłodna i trzeba podjąć pewne działania, aby rozwiązać ten problem. Ile jest królowych? W normalnej rodzinie pszczół żyje tylko jedna królowa, która składa jaja i jest matką wszystkich pszczół w rodzinie. W macicy płodu można układać zapłodnione jaja, z których później rozwija się macica i pszczoły robotnicze, a także zapłodnione jaja, z których będą rozwijać się drony. Ile są wyświetlane? Dla tych, którzy nie wiedzą, ile dni wylęga się z krowy: proces ten odbywa się przez 16-17 dni od zapłodnionego jaja. Około tygodnia po opuszczeniu macicy królowej macica osiąga okres dojrzewania, w wyniku czego wylatuje z ula, aby spotkać drony, łącząc się z nimi w locie. Dwa lub trzy dni po zapłodnieniu macica położy jajo na dnie każdej komórki o strukturze plastra miodu, a warto zauważyć, że przed ułożeniem zawsze patrzy na komórkę i sprawdza, jak dobrze zostało oczyszczone przez pszczoły. Jeśli komórka jest zbyt brudna lub uszkodzona, to jajko nie zostanie w niej ułożone. W trakcie jednego sprzęgła dobra macica może wyłożyć około 2500 jajek lub więcej dziennie, podczas gdy przez cały sezon można ułożyć około 160 tysięcy. Jak żyją? Po połączeniu macicy z dronem, nie wylatuje już z ula, to znaczy pozostaje w nim przez całe życie. Tylko w czasie rój macica może opuścić ula z rojem. W normalnych rodzinach stara macica często jest początkowo wysyłana z pierwszego roju, podczas gdy młode i jałowe łono opuszczają drugi i trzeci rój. Macica ma żądło, ale wykorzystuje ją tylko wtedy, gdy walczy z inną macicą, to znaczy, że nie użądli człowieka. W przypadku braku macicy, rodzina pszczół nie może normalnie istnieć i rozwijać się, w wyniku czego umiera całkowicie w ciągu 2-3 miesięcy. Jakie są ich zalety? Płodowa macica pszczół ma ogromną przewagę nad jałową w procesie tworzenia warstw, a w szczególności warto podkreślić następujące: są natychmiast włączane do pracy po wylądowaniu; nie ma ryzyka ich śmierci w procesie lotu małżeńskiego; pszczoły w rodzinie znacznie ułatwiają je. Aby macica pszczoły, a nawet jej kilka, mogła być uzyskana w pasiece, konieczne jest posiadanie wyspecjalizowanych rdzeni we właściwym czasie i we właściwej ilości. Kiedy używa się jądra do produkcji płodów płodowych z jałowej macicy, całkowita liczba nieudanych układów jest znacznie zmniejszona. Co to jest? Jądro to niewielki ul, zamieszkały przez wyjątkowo małą kolonię pszczół, niezbędną do utrzymania macicy pszczoły w normalnych warunkach i na stałe trzymaną. Zasadniczo siedzi tam ług macierzysty lub jałowa macica. Dla tych, którzy nie wiedzą, jak wygląda macica pszczoły w przypadku nawożenia, możliwe będzie określenie jej obecności przez czerwia pszczelego, a także pojawienie się siewu. W przypadku, gdy macica się nie lata, ostatecznie rasa lęgowa będzie dronem. Płodowa macica pszczoły (zdjęcie nr 1) jest wybierana, a następnie używana zgodnie z jej przeznaczeniem. Ponadto jądra mogą być również wykorzystywane do przechowywania zapasowych królowych. Jakie one są? Istnieje kilka wariantów jąder, w których macica pszczół jest skolonizowana (zdjęcie nr 2): 1/6 ramki; 1/4 ramki; pół ramy; na całej ramie. Według liczby rodzin rozróżnia się pojedyncze, podwójne i wielo-rodzinne jądra. Pełna klatka Usunięcie macicy pszczół w jądrze do pełnej klatki stało się ostatnio szeroko rozpowszechnione w małych pasiekach, w których przebywa do 50 rodzin. Takie jądra powstają głównie poprzez rozprowadzenie standardowego ula w kilku komorach za pomocą głuchych przegród. Należy zauważyć, że wszystkie środki zostały podjęte, aby całkowicie wyizolować rodziny, i jest to wymagane przez tę prostą metodę. Wycofanie królowej pszczół może być optymalnie przeprowadzone, jeśli każdy przedział ma sufit, który zapewnia dobrą izolację dla każdej rodziny, a otwory do kranu powinny być w różnych kierunkach. Ściany każdej komory na zewnątrz można pomalować na różne kolory. Jak z niego korzystać? Niektórzy nie wiedzą, jak wygląda macica pszczoły (zdjęcie nr 1), nie mówiąc już o tym, jak stosować jądra różnych typów. Warto zauważyć, że jest to dość częsty problem wśród początkujących pszczelarzy, co uniemożliwia im początkowe osiągnięcie skutecznego rozwoju rodzin. Każda gałąź jądra powinna być zasiedlona przez małą rodzinę z miodem, pergą, czerwem i, jeśli to konieczne, plastrem miodu lub suszoną. Taka rodzina, jeśli zostanie odpowiednio poświęcona, będzie mogła istnieć przez wystarczająco długi czas, a jednocześnie zapewni sobie żywność i będzie żyła zimą. Jak dużo żyje macica? Warto zauważyć, że wielu nie wie, ile żyje królowa pszczół. W rzeczywistości, pomimo faktu, że macica żyje 5-6 lat, powinna być przechowywana przez nie więcej niż trzy lata, ponieważ w tym czasie składa dużą liczbę jaj. Po przekroczeniu przez macicę wieku 2 lat kończy się ona wczesnym położeniem i rozpoczyna się później, wiosną, a także znacznie zwiększa liczbę nieużywanych jaj z dronami, co jest niezwykle niekorzystne dla gospodarstwa domowego. Ponadto, jeśli macica nie łączy się z dronem podczas pierwszego miesiąca życia, całkowicie traci zdolność wiązania, a następnie zaczyna składać wyłącznie zapłodnione jaja. Jak siedzą jałowe łono? Po tym, jak jądro zostanie całkowicie zapełnione pisklętami z pszczołami, a także szkieletem rufy, możliwe będzie zasadzenie królowych. Powodzenie tej procedury zależy od wielu bardzo różnych warunków, z których główne obejmują: im więcej młodych pszczół jest obecnych w warstwie, tym lepsza będzie macica; najbardziej optymalny do sadzenia jest okres 12 lub 24 godzin po utworzeniu tej warstwy; pszczoły mogą być bardziej spokojne w przyjmowaniu królowych wieczorem, ponieważ nic nie przeszkadza im w tym okresie; jeśli nie ma łapówek, to w tym przypadku rodzina roztrzepana powinna być karmiona syropem dzień przed sadzeniem; w trakcie sadzenia należy całkowicie unikać dużej ilości dymu, wszelkich dziwnych ruchów i wszystkiego, co może być drażniącym dla pszczół; pszczoły biorą macicę wystarczająco źle, jeśli rodzina nie ma macicy dłużej niż przez trzy dni; jeśli w rodzinie pojawi się ptaszarnia lub matka przetoki, wówczas macica nie zostanie w ogóle zaakceptowana. Wszystko to warto rozważyć, jeśli zdecydujesz się wdrożyć tę prostą metodę. Usunięcie macicy pszczoły (zdjęcie №4) powinno być przeprowadzone w najbardziej pozytywnych warunkach, jeśli chcesz osiągnąć prawidłowy wynik. Osiedlać się w celi Ta opcja polega na sadzeniu macicy w tym samym czasie, co pszczoły, gdy pierwsza umieszczona jest w tak zwanej komórce Titov. Po 24 godzinach jądro jest dokładnie sprawdzane. Jeśli pszczoły usiądą spokojnie i jednocześnie karmią macicę, będzie można bezpiecznie uwolnić się z komórki. W tym celu wystarczy otworzyć zatrzask komory klatki i za pomocą noża zrobić mały otwór w kloszu. Następnie pszczoły same je Kandy, aby macica została uwolniona. Jeśli pszczoły nieustannie biegają wokół klatki i próbują zabić macicę, musisz ustalić, dlaczego ta sytuacja powstała, a następnie wyeliminować przyczyny i pozostawić macicę na kolejne 24 godziny. Jeśli konieczna jest wymiana macicy płodu na jałowe, wówczas w ciągu dnia macicę płodu umieszcza się w komórce i pozostawia w jądrze aż do wieczora. Potem wieczorem macica płodu zostaje całkowicie wycofana z komórki, a później jest już używana zgodnie z przeznaczeniem, podczas gdy jałowa macica zostaje umieszczona na swoim miejscu, a komórka powraca do jądra. Dopiero po podjęciu takich środków ochronnych można uwolnić jałowe łono wieczorem następnego dnia. Przez letke Ta opcja lądowania również daje dobre wyniki, ale musisz przestrzegać kilku bardzo ważnych warunków: operacja powinna być przeprowadzona tylko wieczorem, kiedy lato jest całkowicie zatrzymane; zanim macica zostanie uwolniona z klatki, należy ją obficie nasmarować rękami miodem; macica musi być wstępnie umazana miodem, aby nie mogła się szybko poruszać. Korzystając z tej technologii, możesz zapewnić odbiór królowych, nawet w tych rodzinach, w których już w tej chwili są królowe pszczół lub pszczołom. Domek Ta technologia zapewnia wszystkie środki ostrożności, które zostały wskazane dla jałowych królowych. Nie zaleca się dawania rodzinie żadnej dojrzałej komórki królowej, z której królowa może wyłonić się w ciągu najbliższych 24 godzin, ponieważ w tej sytuacji może się zdarzyć, że pszczoły natychmiast zabiją tę królową. Pisklęta mają wiele zalet. W szczególności, warto zauważyć, że w tym przypadku pszczelarz nie będzie musiał podejmować żadnych specjalnych środków ostrożności, jeśli chodzi o opuszczenie macicy od królowych, a ryzyko śmierci macicy podczas gry małżeńskiej jest znacznie zmniejszone. Jak dbać o jądro? Jądra muszą zostać zbadane około jednego lub dwóch dni po ostatecznej formacji rodziny. W przypadku, gdy pszczoły nie wyschną wszystkich ramek, konieczne będzie dodanie do rodziny jeszcze młodych pszczół, ponieważ z ich niedoborem potomek może przestać, krycie królowych będzie znacznie opóźnione, a w konsekwencji składanie jaj będzie się utrzymywać. Każde jądro powinno zawsze zawierać potomstwo, które ochroni rodzinę przed gromadzeniem pszczół i rasteryzacją. Obecność paszy ma bezpośredni wpływ na przepustowość rodzinnego jądra, a jeśli nie ma paszy, konieczne będzie nadanie pszczołom ramek z syropem lub miodem. Warto zauważyć, że jeśli stosuje się syrop, można go wlać bezpośrednio do plastra miodu z czajnika. Aby wykluczyć przypadki kradzieży, nawożenie podaje się tylko wieczorem. Siła i wiek pszczół mają ogromny wpływ na otrzymywanie i rozwój macicy. Pszczoły muszą być młode, aby odbiór macicy przebiegał normalnie, ponieważ w silnej rodzinie bardziej prawdopodobne jest odejście i początek sprzęgła. Często zdarza się, że po kryciu i powrocie do słabej rodziny, macica opóźnia się przez miesiąc, a nawet dłużej. Jeśli ta sama macica zostanie przeniesiona do silniejszej rodziny, zasiew może pojawić się już w jeden dzień. Teresa Werner nieustannie wzbudza ogromne zainteresowanie swoich fanów. Przebojowe utwory artystki szybko wskakują na pierwsze miejsca list przebojów, a płyty rozchodzą się jak ciepłe bułeczki! Zobacz również: Zespół Boys w nowym utworze! Marcin Miller tą PREMIERĄ skrada serca fanów! Teresa Werner to znana szlagierowa wokalistka, która swoją solową karierę rozpoczęła ponad 10 lat temu. Pierwszy singiel artystki "Miłość jest piękna" pokochały całe pokolenia! Dla Teresy Werner czas się zatrzymał. Piękna artystka mimo upływu lat wciąż wygląda jak nastolatka, a jej perfekcyjna figura przyciąga spojrzenia fanów w każdym wieku! Cudowna Teresa Werner pochwaliła się ponętnym biustem! Fani oniemieli z zachwytu! Urocza piosenkarka kolejny raz sprawiła, że w sieci zawrzało. Teresa Werner pochwaliła się kuszącym zdjęciem z wakacji, na którym zapozowała w skąpym bikini! Ten widok zostanie w Waszej pamięci na długie tygodnie! Śląska wokalistka odważnie wyeksponowała pokaźny biust, czym wywołała spory aplauz nie tylko męskiej części swojej publiczności! To urodzona modelka! Fani zasypali swoją idolkę lawiną komplementów! "Cudowna pani jest" "Wspaniała forma" "Wow, co za widok" Teresa Werner to prawdziwa kusicielka. Jej gorąca fotka spowodowała szybsze bicie serca u wielu jej słuchaczy Redakcja poleca: Artyści zdolnej grupy disco polo zapowiadają wakacyjną nowość! Ta premiera będzie przepełniona miłością!

jak wygląda królowa pszczół